Ay Düşmüş…
Ay’a bir düş kondu, düşler sahile
Yaladı yıldızları bir kuşun kanadı Yandı tüyleri çarpınca yüreğime Ay da etkisinde şarabın bu gece Dudakları değiyor kadehime Demleniyoruz birlikte… Biraz da sarhoş ve şaşkınca Düşüyor kadehimin içine Bulutların eliyle örtüyor yüzünü Gizleniyor ardına Vazgeçtim tüm tiryakiliklerimden Dudağından sızanları içiyorum Dudaklarının tiryakiliğindeyim Döndürüyorsun başımı ve Dünya’yı Baştan sona bir girdap, doyumsuz arzular Geliyor dilimin ucuna kadar yutuyorum Külümün koynunda saklanıyor od’un Yanağımda açtırıyorsun ateş çiçeklerini Ah keşke durdurabilseydik, Zamanın su gibi aktığına şahit Şaşmayan, o içimdeki kumru Hatırlatmamalıydı ayrılığı Dememeliydi her saat başı “ Guguk… Guguk… Guguk…” Metin Soydeveli 7.08.2007 Datça (Hayıtbükü)-İzmir |
kutlarım.
( beğeni -elbette- kişiseldir;ancak, şu ana kadar şiire hiç yorum yazılmamış olması neyi ifade ediyor, acaba?)