Ey Şair...!!!ey şair ... derler ki ; Şirin gözyaşlarıyla akıtırken Ferhat’ın terini yanağından düşen çiy taneleri şahin kayasında ki taşları deler elma dağından akan seller Şirin ile Ferhat’ı söyler... ey şair ... derler ki ; Mecnun Mecnun olunca çöller de Leyla’da çöllere düşmüş Mecnun’un içinde dir Leyla Leyla yaşar iken ölmüş... ey şair ... derler ki ; Kerem dizinin dibi için Aslı’nın tam otuz iki dişin çekmiş şimdi Erciyes dağında açan sarı bir gülmüş yanında ki kırmızı Aslı’nın yandığı külmüş... dur şair...! "sevmeleri dünlerde bırakmışlar bir bir toprağa karışmış hüzünleri umutları karakulaklarda bir siyah yaprak terk edilmiş sevdaların dingin hanelerinde" yazarken kalemin dur... umarsız olur aşk... diğerine derler meşk. ve şimdi bana bir umar söyle...! değişilen hüzünler terkedilen sevdalar kara kulaklarda ki umutlar adına bu sevda çıkar mı umarı olmayan bir yola. şimdi sor şair...! ve bu şair, elinin emeğini silerken alın terinden umarsız bir cevap versin sana aşka dair... ahad karacan... |