Bir dosta!Saydı sövdü gecenin yetmişine Değmedi sevda umudu Sadece sancı verdi kovuk dişine Hayat değirmeninde eledi durdu Yele ferman çekti Yaziyorum şimdi seni şair Sen say yinede geçmişine Hayat yolunda doldu taştı Her cemre gibi umuda yelken açtı Tırmanırken hayatın yokuşunu Gönlüne hicran düştü “ah çekti “ Ne hayaller biriktirdi Sevdalar döşedi düşüne Doluydu yüreği aldırmıyordu Esen fırtınaya, kursa köprü olurdu Hayallerini Tunaya Yudumlarken çileyi soluk kesti Cümleler kurdu Yakıştı özdeyişine Emek verdi rızkı için alın teri döktü Son demlerinde yalnız olan ruh Umutlarına diz çöktü Bir şeyler yazılmalıydı geçmişinden Takıldı şairin kalemine Dert aldı başına Af dilemedi sayfalar dolusu günah saydı Masum yüreği yanık kırılan faydı Elinde olsaydı sahneyi oynardı yeniden Güven duyuyordu Yükleniyordu azı dişine Yazdım seni şair sakın geçmişe yas tutma Esirgeme kelâmını hatıratını unutma Dost edindin çileyi Başındaki avizeyi söktün Bundan sonrası malüm Emeğin değsin gözyaşına. 2011.Temmuz.08 |