Kursağımda Kalan Kahkahalara !
Ortalık hala alacakaranlık
Perdeler sıkı sıkı çekilmiş Sanki aralık olsa Tüm mahremimiz ortaya serilecekmiş gibi Yorganımı gırtlağıma kadar çekmişim Sanki nefes almak harammış gibi Kimbilir belki de öyleydi. O an O zaman... Nefes almak ona karşı bir ihanetti zannımca Bir ürperti aktı damla damla gözeneklerime Faltaşı açılan gözlerim Tavana asılı kaldı. Odaların ışıkları patır patır yanmaya başladı Tıpkı şu sıralar apartmana yapılan İnsan görünce yanan lambalar misali Öyle bir korku sarıldı ki boynuma Doğduğum,büyüdüğüm evin Kapısını açmaya yok cesaretim Beynimde şeytan cirit atıyor Oklarını da onunla geçen her saniyeme saplıyor Artık o olmadan geçicek ömrümü Duymaya tahammülüm yok. Odama birisi daldı Halam mıydı yahut dayım? Seçemedim. Yaklaştı Sesi kısıktı Sanki ona da nefes almak haramdı Kimbilir belki de öyleydi. Dudakları kıpırdıyordu Dilide.. Ama duyamıyordum Kulağımı tıkamakta yetmedi, Bu kabusu hayatımdan kovmaya. Gözlerinden akanlar Musalla taşında yıkıyordu sanki yanaklarını Anladım Bugün aydınlık olmayacaktı. Gözyaşlarım yetmedi o gece Ne içimdeki ateşi söndürmeye Ne de kaybımın sızısını dindirmeye. O kadar pişman oldum ki Boş yere ağladığım deli saçması senaryolara Hele sevinç gözyaşlarıma,küfürler savurdum. Hepsi ne kadar da anlam dışıymış Teselli ederken söyledikleri ’fani dünya gibi’... Gözyaşlarım yetmedi o gece Yıllarca ağzımdan taşan kahkahalar Ağzımın payını verdi işte... Artık tüm kahkahalar sizin olsun. Ama gariptir; Belkide sevdiklerimizi aldığı için Toprak bu kadar güzel kokuyordur. DİLARA ÇALIŞKAN |