Ölüm acılarını gördü tatlı can,
Koyuldu işte böyle ağlamaya.
Yapacak bir şey yok gitti dostum benim,
Şu dünya bir alt üst olsa ağlasa yeri var,
Öylesine Topraklar altında kalmışım.
Ölümün nefesini alnımda hissederken,
İçimin huzur dolmasını bekledim.
Belki hiç gelmeyecekti o huzur bana,
Halimi hiç sormayacaktı belkide...
Tam kurtuldum derken her şeyden,
Kalbimin durmasını heyecansız bekledim,
Duracağı yerine daha çok atıyor,
İsyan edercesine çarparak canımı acıtıyordu...
Bir an nefesimi tutup beklemeyi düşündüm,
Ama göz yaşlarım buna izin vermemekte direniyordu...
Bunları düşünürken kalbim erimiş de damla damla düşüyormuş gibi oldu.
Korkuyla karışık duygularla son nefesimi verdim dünyaya...
Kim bilir hangi şanssız insan çekmişti o nefesi içine...


* Arzu YILDIZ *