sen çocuk
Anne
sıkı sıkıya ört üzerimi öyle bir mevsim ki sabahın, gözümü açtığım gibi bütün takvim yaprakları koparılsın istiyorum duvardan... bak durmam yarın soluğu dışarda alırım öbürsü gün bir başka sokakta yalnız dizlerimin kanamasıyla kalmayacak bu anne ki bende babam gibi etten kemikten bir insanın... babam demişken sahi neden şimdiye değin hiç sarılıp öpmedi beni anne ? tamam gece geç saatlerde geliyor olabilir doğrusu kolay değil kocaman bir şehirde işçi olmak... ama sen dizlerinde uyukladığıma bakma anne ben artık çocuk değilim... okulda öğretmenimizde öyle diyordu çocukların olur olmaz yerde sataşmasına aldırmayıp... hadi perdeleri sıkı sıkıya ört... biliyorum, sende korkuyorsun benim gibi gökgürültüsünden ki bu gece de babam gelmeyecek gibi, baksana saat gecenin bir yarısı |