ÇEVREMİZ
Yüreğim bir yangın yeri,yanıyor
Deryalar dökülse,sönmez inan ki. Ağaçlar ağlıyor,çevre kanıyor, Etraf cayır cayır cehennem sanki Bir tosbağa zavallı,yanıyor Bir karınca yuvası darmadağın. Bir yavru ceylan sekerek,kaçıyor Çevreye duyarsız kalmayın sakın. Bir topal çekirge zorla zıplıyor, Bir kuşun yavrusun duman bürümüş. Yanıyor görenler,içi sızlıyor, Yandıkça ormanlar içim üşümüş. Çevremize döktük onca atığı, Düşünmedik yarın,neler olacak. Savurduk dünyaya onlarca gazı, Kocaman dünya bize dar kalacak. Kimi nükleer peşinde koşturur Sonucunu düşünmeden her şeyin. Yediğine onca katkı doldurur, Hibrit ile oynar senin neslinin. Biliriz ki yeryüzü bir mescittir Necisliği makul görmek ne kötü. Çevremiz ki kurdun,kuşun evidir, Sahip olun bozulmasın bu büyü. Talip KAZGI 04 Temmuz 2011 P.tesi/Kütahya |
Bir orman yangınındaki doğayı çevreyi teknolojiyi insanı epey geniş bir çerçeveyi ele almışsınız. Ağırlıklı olrak felaketi anlatmışsınız. Felâketin dışında bir doğa şiiri daha beklerim sizden, yayınladığınzda bilgilendirirseniz sevinirim:) Başarılarınızın aratarak devamını dilerim. Saygı ve selâmlarıma......