Çatlamış topraklar gibidir beklemek
Gözler ufka dayanır duaların ucunda
Bir sen denir, bir ben denir bazen haber gelmeyince
Lakin bir yürek yalnızlığı yaşar
Başka bir yüreğin avucunda

Yelkenler açılır enginlere, rüzgâr beklenir bir nefeslik
’Gel!’ dense şişecek tümü
Kaç yıl geçti aradan bilinmez
Bazen dün gibi bazen bir asır
Aynalar tekrar görür güldüğünü

Işıktan korkar bütün gölgeler
Ve geceden kaçar aydınlık
Dudaklar küskünse ’Gel!’ ‘ e
Omuzlar çöker
Ayaklar takılır hasret denen engele

Beklemek uzak olanın yaklaşmasıdır
Heyecanıdır arzunun sımsıcak
Rüyalar yetmez olmuştur teselliye
Hülyalar bazen üzgün, bazen kızgın, bazen yorgun dikilir gözlere
Kader, nasip diyerek boyun bükersin en muhtaç olduğun zamanda sevgiliye

Ve gün bir türlü gelmek bilmez
Hayaletler dolanır beynin her kıvrımında
’Ya!’ ‘ lar gelir, ’Ya!’ ‘lar gider
Sessizliğin çığlıkları bürür dört yanı
Yine beklemek kalır her kıvrımın ucunda

Ölümün öteki yüzüdür beklemek
Haber gelmeyince