KİBRİT ALEVİ
‘’ Yemediğimiz umutlarımız kaldı
Çiğnemediğimiz başımız Ak ellerim kalem tutup yazmadı Bu kara yazıyı kimse yazmadı’’ Sevda kokan hayallerimiz vardı Ucu ucuna gelmeyen Yar üstüne El üstüne Seneler üstüne Senin için Benim için Onlar için Geldik sonuna. Bir kibrit kutusuna sığdırdım Kalanları Her çöp vuruşunda Yan köşelerine Alevinde gördüm seni Sevindim. Kayıp ettim sönüşünde Ağladım Dayanamadı o da Vasatı 40 çöp eni konu Yaşım gibi Islandı gözyaşlarımla Yanmaz o da Yoksun kibrit alevinde bile Şimdi yanar yüreğim Işıksız içten içe Kor gibi. Ertürk DEMİRCİ |
oysa umut her zaman bir kıvılcım yaratır..
bakmak ve görmek lazım dimi..
..
gönlünüzce