ERKEKLER AGLAMAZ DEME BANA..
Şimdi gülmek geliyor içimden biliyormusun,
Sürgüne gider gibi ayrılıyorum bu şehirden. Kasırgalar yüregimde dinmiyor, Gönül fırtınlarında dagılmış gibiyim. Bir bilet koymuşlar yan cebime bakmadım, ...İç cebimde resimlerin var. Belki bu tren rayları meçhule gidiyor, Geri dönüşüm yok. On üçüncü peron treni yanaşıyor, Gözlerin aklıma düşüyor, Erkek olmazsam aglardım, Gözlerimden bir kaç damla yaş düşüyor, Bir çocuga say bu agladıklarımı...... Bir karanlık geceyle şehrinin ışıklarını geride bırakıyorum, Sadece trenin tekerlek sesleri var kulagımda. Aç karnıma iki lokma simit birazda su koyuyorum, Sökük olsada yan cebime bakıyorum, Alıyorum resimlerini gözlerinden öpüyorum kokluyorum, Ne acımasısız bir yürege mahküm etmişim bedenimi. Tutacak bir dalım yok, Sanki bir yolculuk bu hayatım, Nerde dururur bu tren, Son istasyon neresi. Resimlerini koyuyorum yine cebime. Utanmıyorum artık aglamaktan, Erkekler aglamaz deme bana........ Bir sevdaya esir ettim yüregimi nasılsa, Yeni bir gün gibi dogacakmı karanlıklarıma. Uçsuz bir bozkırda geceyi sorgularken üşüyorum. Yıldızlar geçiyor gözlerimden, Ellerim soguyor. Yüregimde bir yangın alev alev, Kondoktör yüzüme bakıyor sesizce bilet diyor, Uzatıyorum. Nereye gider bu tren diyorum.. Susuyor. Bir koltuga yaslanıp dalıyorum gözlerim kapalı, Seni düşünüyorum, Nereye gider bu tren dedikçe de aglıyorum.... Erkekler aglamaz demeyin bana.... Şair Cengiz Yılmaz |