Ağaç Kovuğuyum
Kurda, kuşa dam olur kol kanat gererim ben
Dağ başında yaşayan bir ağaç kovuğuyum Yeşerince dal budak murada ererim ben Kaynatılır yaprağım şifası olan suyum Hak yolunda yürüyen dervişlerin otağı Yalnız kalan aşığın sığınak limanıyım Dağlarda ceylanların emniyetli yatağı Cephede düşmanlara ok atan gergin yayım Uzanıp gökyüzüne sere serpe yayılan Bir nehir kenarının kocamış çınarıyım Yaşatmam kavuğumda ne akrep ne de yılan Gölgemde eğlenenin gönlünün pınarıyım Kaç bahar kaç kış gördüm sayısını unuttum Seneleri devirdim sormayın sakın yaşı Kuşlara aşiyanım sincapları uyuttum Papatyaya kardeşim kardelenin yoldaşı Yaprağımı dökünce içime işler ayaz Beklerim bahar gelsin yeşersin hep dallarım Suya hasret kalırım çok sıcak geçerse yaz Ne ulu ağaç derler kimse bilmez hallarım Sabrım geniştir benim görkemli ve sakinim İçimden çürüsem de kimseye belli etmem Geçip giden zamana durmadan artar kinim Uzun yıllar yaşarım kolayca ölüp yitmem NİLÜFER SARP_________25.HAZİRAN.2011 |