Her bahar gelişinde
Bahçemdeki toprağın karnı şişer
Ve doğar papatyalarım yeryüzüne
Yüzlerinde tebessümlerle
Birer,ikişer

Onlardır benim baharımın müjdecileri
Ben onlarla anlarım
Baharımın geldiğini
Ak bir yorgan olurlar
Üşüyen toprağıma
Yaprak,yaprak umut olurlar
Çilekeş dümyama

Beyaz taçlı gelindir papatyalarım
Onlar benim
Toprak kokulu duygularım
Sanki dertlerimi unuturum
Onlarla konuşurum
Hülyalara dalarım
Mutluluğu bulurum

Bazen acımasız bir fırtına kükrer
Sallanır papatyalarım
Boynunu büker
Ve yapraklarının üzerinde buruk yaşlar
Hüzünlenir papatyalarım
Papatyalarım ağlar

Ve günler aylar geçer aradan
Papatyalarım sıkılmıştır artık
Yakıcı sıcaklardan
Artık baharlarının bittiğini anlarlar
Ve kırılmaya başlar
Birer birer yaşlı dallar

Tekrar buluşuruz diye
Gelecek bahara
Son kez el sallar papatyalarım bana
Kurumuş,cılız dallarıyla
Yüreğim sızlar
Bir hüzün çöker bakışlarıma

Artık bir başka baharadır umutları
İçimde beyazlara bürünmüş binlerce anı
Ve yerlerde sürüklenlrken ak taçları

Çöreklenir gözbebeklerimde
Hasretlerin gözyaşları.