Seni yazdım en siyahına gecenin
Yıldız, yıldız parlayan zamanlarında
Sana yazdım sevgilerimin en tutkulusunu
Çöktüğünde yalnızlık gece yarılarında

Sana koştum en siyah günümde
Ve sende aradım kimsede bulamadığımı
Ve sende kaybettim kendimi en siyah günümde
Kolay sandım sensizliği

Dımdızlak ortada kalmış gibi tattım sensizliği
Bir varmış bir yokmuş gibi son buldun rüyalarımda
Bir varmış; bir yokmuş gibi…

Çöktüğünde yalnızlık gece yarılarında
Boş sokaklarda seni aradım, yoktun!
Alayvari gülücüklerle sırıtırken rüzgâr
Soluma taş gibi oturdu yokluğun

Meğer bir masal gibiymişsin
Bir varmış bir yokmuş gibi
Bir varmış; hiç yokmuş gibi

Sen akıyordun avuçlarımdan
Bense ağzı dili bağlıydım
Sen bir ‘hoşça kal’ı bile esirgiyordun benden
Bense sabırlar diliyordum devirdiğim tesbihlerlen

Çöktüğünde yalnızlık gece yarılarında
Boş sokaklarda seni aradım, yoktun!

Uzandım; tutamadım elini
Sana yazdım aşkın en siyahını
Ve sana yazdım aşkın en kan revanını

Bir masal gibi son buldun bende
Bir varmış bir yokmuş gibi
Ya da bir varmış; hiç yokmuş gibi!
Zoruma gitti hayat
Kapattım kapıları!