Senden kalan kırık dökük anıları topluyorum.
Kalmasın istemiyorum bende hiçbir şeyin.
Tıpkı cam kırıkları gibi,
Küçüğü dahi olsa batıp
acıtmasın canımı.
sen yoksan yanımda,
onlar da olmasın.
hüsrandan başka
ne işe yaralar ki zaten ?
NEDEN???diye düşünüyorum bazen
NEDEN? sen ve bende bıraktıkların
bu kadar zıt ki?
sen geldiğinde
hüzün dolu anılar giderken,
sen gittiğinde
hemen yanı başımda bitiveriyorlar.
Ya da ben mi davet ediyorum ki?
baş konuğum gibi en güzel yere ,
KALBİME yerleşiyor.
tüm lokmalarıma ortak çıkıp iştahımı kesiyor.
ömrümün geri kalanını benden çalıyor.
NEDEN diyorum işte bazen öyle kendi kendime...




bazen anlamlı da olsa her şey,
ben anlamsızlaşıp uzaklaşıyorum.
gidiyorum kimsesiz diyarlara
gözümü kapatıp
SESSİZLİĞİN ÇIĞLIKLARIna kulak veriyorum.
onu dinlemek o kadar rahatlatıyor ki beni
bi an dahi de olsa
seni unuttuğumu hissediyorum.
AMA olmuyor işte
en umulmadık anımda
hayallerimin içinde SENİ buluyorum...