an'sızın
yine gece olur,
ve örter umutlarımı zifiri karanlık... daha çok üşürüm... yokluğuna muhalif susuşlar kaybolur... renkler kaybolur... maviliği gökyüzünün, yeşili yaprağın.. kaybolur.. bir bir.. ben kendimi, gözlerim seni arar.. hüzün salkımlı yalnızlığım, uzatır ellerini yıldızlara.. dokunmaya çalışır ’ay’ın yüzüne’ ’ki benzetmiştir ay’ı sana’... ben yakamozu izlerim... kırılgan dalgaların ürpertisiyle sevişini bir de... kıskanırım... sen damlarsın sonra sızı’ntı yapan kalbime.. bir an gelir... sızını hissederim... an’sızın... /şhn/ |