ORTADA KALDIK ANLAYACAĞIN
puslu gece,
baharın yaza kararsızca geçişinde. tıpkı deniz gibi mevsim de bu aralar; ne yaptığını bilmemecesine sümüğünü akıtıp duruyor bakımsız çocukların. ve biz; ne sümüğümüzü doyasıya yaladık mutlu çingene çocukları gibi ne de apartman çocuğu olabildik tam anlamıyla. savurdu rüzgar düştük yelin önüne. kadere de razılık varmı dersin biraz? ya da korkaklık? cürret edemedik galiba gözümüzü karartamadık anassını satayım şöyle vira vira yelken açamadık… |