NankörcağızımAkşama kadar uykudan düştü zavallı gözümün kapakçıkları Dizlerim dermandan kesildi,çöktü O’nun pes etmedi ayakçıkları Akşamı ettikte soluk soluğa Ayrılık saati geldide çattı Bir bahane gerekti bu çocuğa Ne söylesem hep kabahatti Hiç mutlu etmedin bugün sen beni Dedi,inkâr etti göz göre göre Altı yıl sırtımda taşıdım seni Dedimde söylendim ’şirin nanköre’ Kahrı hoş,lütfu hoş nankörcağızım İkinci baharım,ihtiyârlığım Dilimden düşmeyen bahtiyarlığım Ellerin elimden çekipte gitti Yanağıma bûse kondurdu gitti |