SÜRGÜN HİKÂYESİDünyada;Ne idik, ne olduk Memur olduk, amir olduk Gâhî ağladık gâhî güldük Baharım üzgün, güzüm yorgun Hamili kartla, yelce estim Sürgünüm, ilişiğim kestim Konuşacak çok şey var; sustum Sürgünüm gidiyorum sürgün Bana kötülük eden insan İt değil ki ‘hoşt, hoşt’ diyesin İnsansan, insan hemcinsiysen Küs değilim, kırgınım kırgın Fil gül bahçesine girince Ne diken kalır ne konca File dönmüş insanlık;Bense Dost elinden dargınım dargın Yarsuadım, mahkemeye ver Belki, hâkimin vicdanı var Allah-ı bile taraf etmişler Münafık elinden dinimden Mansur ca can; Sürgünüm sürgün |