özledim seni çocukluğum
özledim seni çocukluğum
nerdesin arıyorum seni sarhoş, mayhoş oldum hayatla tanıştıkça nerdesin özledim seni tozlu okul yollarında yırtık çantamla iki ucu sivritilmiş kırık kalemim için ağladığım günleri koyun sürülerinin önünde okuduğum robinsonu özledim çıplak ayakla misket oynadığım mazileri özledim tekerleği iki sopayla yönlendirdiğim arabamı özledim tasolarımı beybleytimi çamurdan oyuncaklarımı özledim kuran kursunda imamdan sopa yediğim mızırık yaramaz olduğum günleri özledim damda yatarken kurduğum gelecek hayallerini özledim beş sene kaldığım anı dolu yatılımı özledim eski, saf, menfaatsiz dostlukları özledim dört gözle gelmesini beklediğim geçmiş bayram heveslerini özledim özledim be özledim özlemekle yetindim eskileri yaşayamayan şimdiki çocukları görünce üzüldüm çocukluk arkadaşlarımın iyi yerlerde görünce sevindim yunus tapancı(şair hukukçu) |