platonik aşk
benim olsan ne olurdu sanki
dagda çiçekler mi acmazdi kar mı yagmayacaktı bembeyaz bulutlardan yoksa badem gözlerin mi dökülecekti aşktan yana sanşım mı yok aşk diye birsey mi yok yoksa ben imkansiz aşkı mı seçtim beni sana iten birseyler mi eksik bende oysa ben kendimi kusursuz hissediyordum ya da en büyük kusurum seni sevmek ne hayallerle besledim içimde seni var ya bunu kırık kalbimden baska anlayan olmadı yagmur tanecigiyle birleşen gözyaslarimdi belki de anlayan sessiz sakin bir rüyaydın oysa ne ben seni unutmayı sectim ne de sen beni sevmeyi ne ben yalvarmayı sectim ne sen affetmeyi oysa ben baska hülyalardaydim baska rüyalar pesindeydim belkeğimi kırmıştın oysa aşkından gerci bende kemik kalmamıştı ki aşkindan belki de bir bakişin ve bir gülüşün yasamam içn yeterliydi ne doğan güneş anladı beni ne de hayatı görüp batan güneş ne söylenen dualar anladı ne de okunan beddualar ne yagan yağmur ne de cakan şimşek... yunus tapancı( şair hukukçu) |