VASİYET
bir söz düğümlendi yine boğazıma
söylersem kaybedicekmişim gibi uçurumlar bile korkutmuyor gözümü sensizliğin bulutlarındayım zaten yıldırım gibi düşüyorum toprağa ışığım sadece sana yol gösteriyor en tenha sokaklarında kaybolmuşum bir kere kaç sokak,kaç mahalle kaldı şu yorgıun adımlarımın ardında kim bilir ve kaç sevdayı kör etti bu hasret ateşi sen bilmezsin belki ben hep gölgen olmak istedim güneş beni yanına arkadaş yapsın diye sen nereye ben oraya her daim adını fısıldadım sahillerde o hırçın dalgalara kuşlar bizim şarkımızı söylerken ben kuytularda ağladım bir başıma el eleyken yitirdim seni yanındayken bile uzaklaşmışım senden habersizce ağır yaralı kalbimi mühebbet mahkum ettim gözlerine saçlarına astım vefasız ruhumu ve tek kelimeydi vasiyetim ölmeden önce AFFET... |