t a z i y e …vakit yalnızlık yarısı depreşir yine yediveren sancılar bereket fışkırır hüznün her beresinden dimağ irkilir ‘’keşke’’leri ‘’acaba?’’ lar kovalar sarkıverir çığlıklar nedamet köşkünün penceresinden ardınsıra söner umut şavkları her kelam, bir kürek ölüm atar geceye gözler gam çanağı gözler karnı burnunda birer bulut her feryat, ur topu gibi hicran doğurur eller yaş ebesi , eller kedersavar dudaklar siper olur her bir heceye kör olur umut gerçeğin yüzüne çarpar kapılar sırça köşk bedeninde temel sarsılır kıvrılır bir köşeye, saadet uyur öfkeyle kalkan sütunlar sus/la oturur hey!/el/an ! döker camındaki bütün sırları sille tokat girişir dört duvar maziye utanç, yerin kulağından duyulur ve aşk … sere serpe serilir yere ziyaretin adı : ‘’giz/li taziye !’’ sanı: ‘’yas’’ olur ! 21/6/’11 |