Üzülecek Kimsem Yok
Dünyaya aldırmayan güçlü yüreğim vardı
Dinlemedi aklımı kandı bir hayırsıza Zavallı kalbimi de sevda illeti sardı Sızım sızım sızlayıp meyil verdi arsıza Yataklar diken oldu uyku girmez gözüme Yıldızlara ağladım derdimi döktüm aya Aklım fikrim yok oldu rüzgar şahit sözüme Geçip gitti şu ömrüm günleri saya saya Toz edip hayalleri savurdum hep yellere Volkan gibi yanarak bir avuç kül oldum ben Ümitleri boğdurdum kaptırarak sellere Kalbim acı doluyken yalancıktan güldüm ben Hayatımdan çalarak su gibi aktı zaman Bekledim de gelmedi o güzel geleceğim Dertleri zevk edindim felek vermedi aman Mutluluk çok uzakta tatmadan öleceğim Çekip gitsem hayattan üzülecek kimsem yok Kanar gamlı yüreğim için için ağlarım Saplanır umutlara öldüren zehirli ok Kaybolan hayallere bilmem niçin ağlarım NİLÜFER SARP______20.HAZİRAN.2011 |
Ama harika bir anlatımdı çok güzeldi..
Etkilendim gözü yaşlı okudum..
Kutluyorum yürekten..
İzmir'den selamlar sevgiler..