Ben Kan Değil Sen KaybediyorumSen geliyorsun aklıma ve nutkum tutuluyor. Bir yudum sen dolduruyorum içiyorum kana kana, Sonra tüm bedenim senle doluyor.İçime karışıyor aşkın... Nefes nefes gitmelerin alıyor yerini ve tükenmeler başlıyor amansızca... Göç ediyorum ben acılara, Çok kanıyorum,sen akıyorsun ve boşalıyorsun her kesik yanımdan, Ben kan değil,sen kaybediyorum her damlada, Yavaş yavaş ölüyorum hani öyle bildiğin gibi değil,yani değil bir anda , Şehrin delisi koyuluyor adım daha sonralarda.... Kimileri ayyaş diyor kimine göre berduşum haa bazıları da adımı serseri koydu senden sonra, Kapanmıyorsun kanayan yanlarım da ve hiç bir ağrım dinmiyor, Bazen öylece kala kalıyorum. İnmeler geliyor şakaklarımdan,tutmuyor hiçbir yanım, Acaba o an sen olsan yanımda,sarılabilirmiyim onu bile bilmiyorum, Ben çürüyorum galiba, Çok yorgun,uyumak istiyor bedenim, Ölüm uykusunun elimden tutupta sana getirmesini bekliyorum. Çok erken değilmiydi böyle gidişin ? İsmini koyamıyorum bu terkedilişin, Ben seni çok özledim be,ben seni çok özledim, Gittiğin yer bukadar mı güzeldi ki acele ettin, Gözümdeki yaşımıda aldın yanında,onu bile tükettin. Bak bu gömleği sen almıştın bana,ozaman giymeye kıyamazdım Şimdi sağlam bir tek yeri kalmadı,aynı ben gibi oda. Beş vakit kılıyorum seni, Alnımı koyuyorum beş vakit mezar taşına... Hadi kabul eyle beni n’olur Kabul eyle beni de yanına... Şimdi kalksan,yine sigarama karışsan ’-Bırak artık içme şunu’ desen, Sonra ben,günde bir tane içiyorum zaten desem. Bugün tam 1 sene oldu,bak yine Eylül’ün otuz’u Ağaçlar bile döküyor ardından yapraklarını. Ben kan değil,sen kaybediyorum... Ve yavaş yavaş ölüyorum,hani öyle bildiğin gibi değil yani, Yani değil bir anda.... Çağlar Öcal 30.09.2010 |