BABAMA...
Babam onyedi yıl oldu, sen dünyadan göçeli.
Yüce bir dağ gibiydin, belkide daha büyük. Hasretin sarar bizi, hem gündüzlü geceli. Sen sevdiğine kavuştun, düştü bize ağır yük. Hayat ünüversitesinden, aldığın icazet ile, Çok okumuş kimseyi, bin fersah geçtin bile, En büyük ukten idi, dindar huzurlu aile, Babam uyduk dünyaya, biliriz seni üzdük. Yuvan gözünde senin, cennetten bir köşeydi, Evinden ayrılırdın, ama gönlün se evindeydi. Gönülden gelen zikir dilde, tesbihin elindeydi. Ölümden bahsederdin, göçtün sırrını çözdük. Yedi yaşında öksuz kaldın, iki erkek kardeşle, Anlatırdın bizlere, olmuştu hayat büyük çile, Namerde el açmadın, hayatta bir gün bile. Ustalardan ustaydın, seni diş yaparken gördük. Severdin Allah için, hizmet ehliyim demeden, Gurbet gurbet dolaştın, hasreti göstermeden, verirdin Allah için, bir karşılık beklemeden, Dünyada babalar günü, seni bugünde öğdük. Mehmet DEMİREL 19.06.2011 |