Şiir’im ve devamı niteliğinde ’’Elais’in günlüğü’’ adında yazmaya çalıştığım öykümden (denemem’den) alınan şiirsel kesitlerden oluşan şiirimdir bunlar 1,2,3 gibi gidiyorlar umarım diğerlerini de okuma mutluluğuna nail olursunuz.

Elais için sıkıntılı bir gündü,
Her taraf kapkara bir havaya bürünmüş, gibi geldi ona,
Öyleydi de...
Hava belirsiz biçimde her şeyin üzerinde dalgalanıyor,
Keder Elais in üzerinde bedenine hafif dokunuşlarla işliyordu,
Kış rüzgârı da evinin duvarlarını terk etmişti,
Bir daha geriye gelmeyecek şeyler için,
Kurulan hayaller, düşlerdi bunlar.

Her oldu bittiden sonra içini kaplayan yorgunluk,
Alışılmış bir gidişin birden bire durması,
Uzayan bir titreşimin ani kesilişi yüzünden duyulan kederler
Kaplıyordu ruhunu.

Elais kederli, Elais hüzünlü, Elais umutsuzluk içindeydi.
Aşkı şimdi gözlerinin içindeydi, şimdi o daha büyüktü,
Daha güzel, daha hoş, daha silik bir halde canlanıyordu.
Ondan yıllar önce ayrılmış ama bırakmış değildi,
Evin duvarları bile hala onun gölgesini yansıtır gibiydi.
Gözlerini onun üzerine yürüdüğü şu halıdan,
Oturduğu şu boş koltuklardan ayıramıyordu.

Dere durmadan akıp gidiyor, kaygan kıyı boyunca,
Küçücük dalgacıklarını yavaç yavaş,
Sürüp bilinmeyene götürüyordu,
Yine dalgalar yosun tutmuş çalılıkların üzerinde,
Islıklalar gibi mırıldanırken, aşkıyla,
Bu kıyıda kaç kez gezinmişlerdi!

Ne hoş güneşli günler görmüşlerdi!
Sonra bahçelerinin bitiminde, gölgelikte,
Baş başa ne hoş öğle sonları geçirmişlerdi!
Çayırdan gelen serin rüzgâr beraberce okudukları,
Kitaplarının sayfaları, çardağın yapraklarını titretiyordu,
Ah, ah! Yaşamının tek hoş şeyi, gerçekleşebilecek,
Bir mutluluğun tek umudu gitmişti artık.

Aslında aşkım dediği erkeğini sevmemişti,
Sevmemiş olduğu için kendi kendine lanet ediyordu,
Onun dudaklarına susamış gibiydi,
İçinde,
Birdenbire koşup ona yetişmek, kollarına atılmak,
Ben geldim bak seninim artık! Demek için istek duydu,
Ama böyle bir şeyin zorluklarını düşündükçe,
Bocalıyor, duyduğu üzüntüyle daha da artan arzuları,
Bu yüzden daha güçlü bir hal alıyordu.

O gün bugün Elais can sıkıntılarını içine gömmüş,
Tüm duygularını, arzularını sadece hayalleriyle ağlıyordu,
Ona koşuyor, onu soluyor bu sönmüş ateşi karıştırıyordu,
Gelmiyor, gelmeyecek, hepsi onun için artık hayaldi..

Sami Arlan..

Fotoğraftaki yaramaz torunum ( D E N İ Z )