Sessiz cinayetlerin şifresiyim
Dökülür kaldırım taşlarına
Kanım yalnızlığın tekeline
Kanlı silahlarla infilak etti umutlarım.
Yalnızım yalnızlıktan beter rüyalarım
Sessizim kimsesizim kimsesizlikte kararlıyım
Ayaklarımda bin yıllık esaretten kalan özgürlük
Öfkeliyim, öfkem keskin bıçak gibi
Acılarla dağılan şafaklarda
Kilitli kalmışım kendi yurdumda
Dünün aynasında üşümüş yarınlarım
Yarınlarımın dünü gitse de bu rüyadan
Ben hala buradayım gidemem yurdumdan
Uzaklık yoktur gidecek yeri olmayana
Belki düşer hükmüm boynumdan,
Özgürlük kazanmak çok zor uyanıncaya kadar
Bir kaç sokak ve cadde yaksam
Tutuştursam özgürce tutsaklığımı
Devriyelere devredilmiş asaletim
Tutsak yurdumun tutuksuz ahalisi ben
Kalksam yürüsem terlesem sarılsam yurdumda
Biraz ekmek bir yudum su bir sigara
Belki uyanır birileri bu vatan nerede diye
Bir gün kalemim kırılıncaya kadar

Hacı ÇATKIN
31.05.2011