AHRETLİĞİME
Hatırlarmısın ahretlik
Kurşun yemiş şakaklarımızın sancısını Efkar tutan türkülerde Ve de kör bağırsağa kadar Çektiğimiz dumanlarda unutmaya çalışırdık. Hoyrat esen hasret rüzgarları, Yüreğimize bilmem hangi yılanın, Çetrefilli dilinden akan zehrin, Damlalarını akıtırdı. Rüzgarları severdik oysaki Hele poyrazları kardeş bildikçe Zemheri üşüşürdü yaramıza ipil ipil. Neylersin! Kırılmıştı bir kere kanatlarımız Sen bir dağda garip Ben garip bir diyarda garip... Yine hatırlar mısın ? Hayaller kurardık iki kişilik. Vefasızların başrol oynadığı hayaller... Umut bahçesinde güller tam açtı derken, Ruhumuzu kefensiz gömdüler gecelere. Göz yaşlarımızı da katık ettiler ekmeğimize. Kavurdular bizi Ahretlik,hışımla söndük. Ya şimdi... Ne değişti Ahretlik... Umut yağmurları yağmadı mı üzerimize? Yada kızılkan ağlayan sevda türkülerimiz, Dİllerde hep ağıt mı oldular sanki? Ya yalvarışlar,yakarışlar, firara mı yetti? Ufkun kızıllığı,ışık olmadı mı yollarımıza? Boşver be Ahretlik. Varsın olsun. Belki vuslatımızın kefareti. Belki de buğulu gözlerdeki bakışların merhameti. Kim bilir be Ahretlik? Kim bilir... |
dostun hatırından çıkmazsın...
ne güzel dizeler yarene yazılan...ahretliğiniz olsun dostunuz...
hoşgeldiniz...selamlar efendim...