kefeni dar geldi bedenine..
belki
onmamıştı belki doymamıştı henüz.. sıktı dar geldi bedenine kefeni.. bir avuç kiraza saklamıştı çocukluğunu.. avuçlayıp yiyememişti kulaklarına takamamıştı küpe gibi.. ve komşu bahçedeki yeşil ekşi elmaların çürükleri gibi gün gün azalmıştı çocukluğu.. çocukluğu doymamış günleriydi.. on sekizinde gelin olmuştu telli duvaklı al üstüne yeşil giymişti umutlu.. ne denli varsılsa umutları o denli yoksuldu kocası.. ekmeği tuza bandı soğanı tuza.. bal olmadı.. ne ekmek ne soğan ne tuz.. varlık gülüştürür yokluk döğüştürür derler ya.. koca bir cehennemdi yaşadığı ev.. koca bir cehennem.. gençliğine onmamıştı. onmamıştı gençliğine.. tam otuz beşinde ilmiği geçirdi boynuna onmamıştı.. doymamıştı sıktı.. çok sıktı.. kefeni dar geldi bedenine.. 16/06/2011 ödemiş |
Harika bir anlatım..
Çok güzeldi şiirdi..
Kutlarım arkadaşım..
Sevgilerimle..