Yorgunum
yorgunum
yıllar geciyor avuçlarımdan akan bir kum tanesi gibi yorgunum kalbimin çırpışları azalmış sesi boğuk sonsuzluklarda sevmelerin yorgunum kendimde başka bir ben saklanmış uzaklardayım ruhumun içinde bile kendime yorgunum soluk soluğa koşmaktan bıkmış dinlenmek istiyorum artık sessizliklerimde yorgunum ezilmiş hayat altında beden varlığım hasret her dönemeçte varlığına sesim çıkmaz olmuş derinlerden yorgunum yorgunum yorgunum artık ben |