Yine akşam oldu, gün karanlığa yenik..Bende duygularıma..
Dinlediğim melodinin ritminde görselliğinde kaybolmaktayım..
Canım acımıyor..
Sadece anımsıyorum seninde benimde haklı olduğumu..
Beklentilerimiz, birbirimize olan güven eksik olunca olmuyor be MARTIM..
Helede geçmişte bıraktı isen bir kaç yalan..
İşte o bir kaç yalan büyüyüp, büyüyüp dağ oluyor..
Ve yürekte ki çakıl taşları..Batıyor, acıtıyor; Senin beklentilerine,
Benim güvensizliklerime tuz biber olup, çok seviyorum dediğin anda, tıkıyor boğazına, söylemek istediklerin, her şey yarım kalıyor aynı biz gibi..
Veda bile edemiyor insan..
Sabrın sınırlarını zorlamak için çok sevilmek, sevmek gerekiyor..
O da olamadığına göre ne çok sevmiş ne sevilmişiz..
Yine de veda edemedim be martım, öğlece sustum..
Her daim de susacağım..