UNUTMA
Sen uykusuzluk nedir bilirmisin
Tırnaklarınla yastıgını parçaladınmı Gözlerini tavana dikip Düşündügün oldumu bütün gece Ve bütün bir gün Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç Gelmeyince. seni aramayınca Ölesiye agladın mı hiç Sonra çekilip en kuytusuna yanlızlıkların Ona ait ne varsa bir bir hatırladın mı Sen günden güne erimeyi bilirmisin Dev bir agacın ve efkarın içinde ölmeyi Bir teselli aramayı Issız parklarda tenha sokaklarda Deli divane yollara düşüp Yaşlanmış bir köpek gibi Eskimiş bir gömlek gibi Atılmışlıgını hissettigin oldumu sevmekten Günler geceler boyu yürümekten Elin ayagın kalbin yoruldumu Sen yanlızlıgın acısını bilirmisin Unutulmak bir hançer gibi saplandımı sırtına İçinde kıskançlıgın zehirli çiçekleri açtımı Bütün grurunu çigneyip Sevdiginin geçtigi yollarda Bastıgı toprakları egilip öptün mü? Sen çaresizlik nedir bilirmisin Sen yokluk nedir gördün mü Yanan başını Duvarlara vurup parçalamak geldimi içinden Sen her gün bin defa öldünmü Böyleyim diye ayıplama beni Bir gün kendimi Sonsuzlugun koynuna bırakırsam Yaralı ve yenik bi asker gibi Darılma unutmaki Her seven adsız bir kahramandır Unutma ki İNSAN SEVEBİLDİGİ KADAR İNSANDIR GöZyAşI |
Ona ait ne varsa bir bir hatırladın mı ...
Ağlattın beni şair....
O yüreğin hep gülsün ...