GÖNÜL USLANMAZ
GÖNÜL USLANMAZ
Bir yetim ağlıyor, gözleri yaşlı Hayat son girdaptır, dikenli taşlı Bir yar sevmiştim ben, baygın bakışlı Bin cefa çeksem de gönül uslanmaz Bu yara kanıyor ,merhemi nerde Tebessüm etsem de kuş ile kurda Kalplerde, sevginin bittiği yerde Bin cefa çeksem de gönül uslanmaz Bu hırçınlık, nerden çıktı bilemem Göçmen kuşuyum ben dalda kalamam Beni merak etme, artık gülemem Bin cefa çeksem de gönül uslanmaz Huzur verir mi gül ,kırık gönlüme Efsane yapmıştım, seni ömrüme Kader çizgisinde ,çıktın yoluma Bin cefa çeksem de gönül uslanmaz Şiirler yazmıştım, seversin diye Bu kadar cefalar, bilmem ki niye Nefret ile kini, yazsaydık suya Bin cefa çeksem de gönül uslanmaz Buzdağı da erir günü gelince Küskün güller açmaz gövde solunca Çılgınca sevdalar, mazi olunca Bin cefa çeksem de gönül uslanmaz Bir dünya yanıyor, haberin olsun O tatlı düşlerim, mazide kalsın Keman aşka gelip Şarkımı çalsın Bin cefa çeksem de gönül uslanmaz AK ozanım, dünya Aşk için döner Garip kalmış gönlüm, Sevdana yanar Eridim mum gibi, ışığım söner Bin cefa çeksem de gönül uslanmaz 10 Haziran 2011 |
Tebessüm etsem de kuş ile kurda
Kalplerde, sevginin bittiği yerde
Bin cefa çeksem de gönül uslanmaz
Bu hırçınlık, nerden çıktı bilemem
Göçmen kuşuyum ben dalda kalamam
Beni merak etme, artık gülemem
Bin cefa çeksem de gönül uslanmaz
Cok güzel bir şiirdi yüreyine saglık gönül bu
Kutluyorum saygılarımla selamlar