MEVSİMSİZ BİR ACI
mevsimsiz bir acı gözlerin
aklıma kazınmış bir şiir düğümleniyor sonra kalemimin ucuna bir sancı temmuzda güneş yanığı sızlıyor içimde adın susuzluğuma çare diye türküler söylüyorum “gayrı dayanamam ben bu hasrete” bozkırın şehrinde yapayalnız seni bekliyorum… bu kalemi kalbime sapladığımdan beri acımıyor şiirlerim kanatmıyor hiç bir hançer yokluğun kadar vu şehrin sokakları her geçen gün daha bir daralıyor ve üstüme üstüme yıkılıyor damları bacaları… bırakıp gittiğin gibi değil hiç bir kaldırım hangi ayak izine bassam kayboluyorum sensizim… şimdi dilimde ölçüsünü yitirmiş bir tükrü adın kırkikindi yağmurları çoktan terketti bu şehri ve çoktan kurudu bahar… sevdiğim… dönme yüzünü beni bu şehre bırakma ŞAHBEYİT FATİH ŞAHİN IŞIK |
sevdiğim…
dönme yüzünü
beni bu şehre bırakma