PANSİYON DUVARLARIŞiirin hikayesini görmek için tıklayın BEN BU HAYATI YAŞADIM. GERÇEKTEN...
Yatılı okul üzerinde, uçurtmalar uçmuyor.
Bahar geldi bahçende, neden çiçek açmıyor? Kuşlar bile konmuyor, yatakhane camına. Alın beni okuldan, yetti artık canıma. Annem burda olsa da, gece üzerimi örtse Oda sıcak ama ben, üşüyorum nedense? Çeşit çeşit yemekler, lezzet yok hiç birinde Kuru ekmek yeseydim, razıydım ben evimde. Unutamam kalabalıkta, yalnız geçen yılları. Burada tek sırdaşım, pansiyon duvarları. |
Burada tek sırdaşım, pansiyon duvarları.
Bana han duvarlarını anımsattı şiir.
Sonra da yurtta kaldığım yılları. Ne çok şey geçti gözlerimin önünden.
En çok da hırçın bir kalp sızısı hissettim!
Platonik bir sızı ve bumerang gibi kendi hıçkırıklarımı yine bana sunan pansiyon duvarları.
Dışarıda ailesinden uzak eğitim görenlerin ortak sızısıydı şiirdekiler.
selam ve dua ile Mehmet Bey kardeşim.