Hiçbir yere sığmayan Allah
Bir seven insanın kalbine sığar.
Allah’lı bir hayatın ödülüdür bu sevgi
Takva, bu sevgiyi kaybetme korkusu.

Hayır hayır aşk demeyelim
Aşk her zaman derim:
Tutku, aklı başından alan
Bir tutkuyla bağlanmak.
Allah ise bizden
Aklı kullanarak, geçmiş tecrübelerden
Değişmeyen vahyin prensipleriyle
Sınırlı olan insan için,
İnsan sınırlarında, bir sevme istiyor;
Ki, insan Allah’ı nasıl seveceğini
Bunu nasıl yapması gerektiğini
Elbette Allah’tan öğreniyor.

Değilse şaşar
Kaybolur
Vahyiden, ilahi rehberlikten ayrılan
Bu ölçüsüz, vahiysiz sevgiysiyle
Hem kendine
Hem çevresine beladır.

Sevmek gerçekten
Üzerinde düşünülesi bir kelime.
Aşk demiyorum,
Aşk şartsız, kuralsız bir teslimiyet demek
Sevgiliye.
Hayır bu iyi değil, bu yanlış olan
Dilimize dolanan.
Belki başlangıçta insanı tutar
Gözü kapalı bir şeyler yaparya
Bu bile tehlikeli
Çünkü akıl, vicdan boşuna değil
İnsan ne ki?
Cürmü ne ki kendi sınırlarını
Acizliğini bildiği kadar yücelir.
Yoksa şeytanlaşır
Der artık benim özüm ondan üstün
Benim maddem daha değerli
Kendini Yaratanın koyduğu ölçülere uymaz
Azgınlaşır.

Evet insan sınırlı olduğunu,
Sınırlarını bildiği ölçüde gelişir.
O zaman işte gerçekten bağlanmıştır
Sevgiyle Allah’a
Takva sorumluluk bilinci,
Takva acaba beni Allah sevmezse
Bu yaptığımdan dolayı sevmezse korkusu.

Sevmek son olarak ağırlığı olan bir kelime
Diyor ki Hz Ali:
Kendisini sevdiğini söyleyen adama
"Eğer beni şu dağ sevsevdi paramparça olurdu."
Sevmek demek sorumluluk almak demek.
Peygamberimizde
(Allah ve meleklerininin yardımı
Peygamberin yolundan gidenlerin üzerinedir,
Salavat budur, bunu bilmektir.)
Aynı şekilde buyurmuştu;
Bir bedevi gelip Ya Rasulullah seni çok seviyorum
O zaman Peygamberimiz:
(Allah’ın yardımı Peygamberin yolunda gidenlerin üzerinedir)
" Belalara hazır ol" demişti.
Evet sevmek öyle ucuz bir kelime değil,
Bir ölçüyle, bir kaderledir.

(Haziran 2011 İstanbul)