MUHİBİMYa hu Dostum, ne diyor bunlar? Senin, birden kaybolup gittiğini söylüyorlar Nasıl da birden değiştin dedim muhibim, içimden İnanmadım... Beni burda öyle yapayalnız tek başına bırakmazsın bilirim.. İnanmadım...Yok ama Ortaya çık sen de! Geçti o yıllar muhibim geçti Bak bu sene yirmi yediye ayak basıyoruz E hadi çocuk olma, çık Nereye saklandın yine kim bilir muzip ama hadi bak armut dedim, Çık muhib Çık da şöbele şunları ´´Ben burdayım´´ de, şaklat o bitimsiz kahkahanı da Anlasınlar... Anlasınlar beni yalnız bırakıp gitmediğini... Yok muhibim yok yalan, inanmıyorum.. Yalan diyorlar zaten... Beni yalnız koymazsın sen, Yalan değil mi? söyle bana.... Neredesin muhibim Söyle! nereye gittin? Hani asesiydik mahallemizin Hani! hüzün makamında eğleşirdik de Dokuz rakamlı formayla yeğleşirdik Paslaşırdık şişe teneke ne varsa yerde en mutlu zafere Çöp bidonlarında yetişirdik... Sen dokuz numara forma giyerdin Ben de dokuz numara forma giyerdim Bir tane formamız vardı zaten, Ben yedekte oynardım hep Sen forvetiydin takımımızın... ben de işte öylesine.... Neredesin muhibim Söyle! nereye gittin? Hani! asesiydik mahallemizin, Hani puslu labirentlerde soluşan avazımızla kin kusardık eşrafa, Erguvan saatlerde çukur bir gamzeden doğan gülüşlerimizle, Öyle saf ve pir-ü pak bakardık etrafa Ben hiç unutamıyorum.. Sen de unutmadın ya? muhibim... Ne günlerdi bilirsin Dupduru geçerdik birçok yangın işinden... Nakşedilse de bazen acı tebessüm, Yokuşuna akan ırmağa dönüşürdük. inadına Çünkü biz mahallemizin delikanlısıydık Asesiydik, Puslu labirentlerde dolaşan cesaretimizle Nafile eylemlerin külrengi benzine doluşurduk, En çetin sayrılığımızın nağmesiydi: Delilik! Biz deliydik muhibim.. Biz deliydik.. Şimdi söyle neredesin Muhibim Nereye gittin? ... 06 Şubat 2010 (EMİR´in anısına) Fatih EFE |