1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1137
Okunma
yıkık viran bir şehirin
sessiz ve tozlu yolları
akşamın son saatlerinde
kalbimin yaşadığı
içimi ürpeten bir rüzgar
yalnızlık çökmüs
kör kuyularımda
anlamaz beni yıldızlar
gecenin karanlığında
ağlarım halime
gücümün kalmadığı
şehrin gürültüsünde
sevinçlerime hüzünlerime
mutlak bir bakışın
bana hayat verdiğini sandığım
yalnızlık denen illete
çare buluduğumu hissettiğim
yıkılası dünyada
hayallerimin var olduğu
umuda doğru
sabahında mutlu
açtığım gözlerimi
güneşe karşı
birden yıkıldım
anlayamadığım hissederken
acıtan bir duyguyu
yine yalnız.....
yine yıkık......
hayallerden yoksun
umutsuzca yaşamanın
acısını benliğimde
ağlarım halime
sessiz ve yıkık
viran bir şehirde
yaşarım yine
gittiğinde....
vkeskin
Cevap Yaz