2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1291
Okunma

Bundan 32 sene evvel yazılmış bir yazının, yeni yeni okunulası bir hal alması aslında bu şiirin hikayesi... Yaşanmışlıklar ve yaşanamamışlıklarla dolu bir hikaye... Şimdi rotamızı aynı ışığın gölgesine çevirmenin mutluluğu içimdeki, kenetlenmenin haklı gururu bendeki...
Özlemek varmış oysa,
Yanındayken dahi özlemek, ellerini tutarken bir an gideceğin korkusu
Ellerinden içerken Türk kahvesini bitmemesi için dualar etmek
Yaradana...
Koklamak varmış oysa,
Ömrümce papatya tarlalarında aradığım
Bir türlü tam "işte bu" dediğim koku sende gizliymiş
Tüm hamd’larım yaradana...
Hayal etmek varmış oysa,
Kahvaltı masasına iki kişilik servis açmakmış
Çayını açık içtiğini unutup yenilerken bardağını,
Tüm şükürlerim yaradana...
Şimdi tek gerçeğisin ömrümün papatyam,
İncitmeye korktuğumdandır sana dokunamayışım
Yapraklarını dökmenden çekinirim oysa
Tüm korkularımın sebebidir aslında sensizlik
Dünyamı hapsettim yüreğine, yüreğin ise bende esir...