İŞ BÖLÜMÜ (NASRETTİN HOCA) "Manzum hikaye"
Girdi hızla içeri,
Telaş içinde biri. Gördü korktu Hoca’yı, Çekildi hemen geri. Kavuk vardı Hoca’da, Ak sakala karışmış, Oturmuştu üstüne Cübbe biraz buruşmuş. Gözlüğün üzerinden; Baktı gelen adama - Desdur yok mu köftehor Nasıl girdin odama? - Af buyurun bendeniz Bir elçiyim sadece, Timurlenk köye gelir Haber aldık dün gece. Dedi muhtar ihtiyar, Hoca’ya tez duyurun; İşte heyet kararı Şu yazıyı buyurun. Hoca aldı yazıyı, Şöyle süzdü derinden, Sıvazladı sakalı; Kımıldadı yerinden. - Vay utanmaz Timurlenk, Kasıp kavurdu gene, İş değişik bu sefer, İstersen gel de dene. Bana derler Nasrettin Hemen çıkmalıyım yola; Almalıyım bir, iki Açıkgözlerden molla Önce sarık sarındı, Cübbeyi değiştirdi; Tekrarladı planı İyice pekiştirdi. Mırıldandı kızarak: -Bak şu densiz işine, Aldı mollalarını Gitti köy girişine. İki molla sağında, İkisi solundaydı Gülümsedi Nasrettin, İşler pek yolundaydı. Öncü atlı göründü, Çok geçmeden aradan; Hoca geçti önüne -Geçemezsin buradan! Öncü atlı çok sakin Hafifçe gülümsedi; İndi hemen atından, -Sen ne diyorsun dedi . Sürdürdü konuşmayı -Susadın mı kanına? Sana kızamıyorum, Hürmeten sakalına; Be ihtiyar kimsin sen? Acı sana canına, Kimdir şu çocuklar da Dizilmişler yanına? Hoca,şöyle sarığı Düzeltip ilerledi; -Bu çocuklar melekler, Ben de Tanrıyım dedi. Atlı çekildi geri, Tanrıdır bu çarpar diye; Atladı asker ata, Döndü hemen geriye. Tepeyi çabuk açtı, Haber Şaha ulaştı. Celallendi Timurlenk, -Bu nasıl iştir böyle Ben hiç Tanrı görmedim; Tanrı nasıldır söyle! Asker büktü boynunu -Ak sakalı cübbesi; Konuştu bile Şahım, Vardı tatlı bir sesi. Daha da merak sardı Timurlenk atı sürdü, Ak sakallı bir hoca; Dörtte mollayı gördü. -Sen misin Tanrı hoca? Göster bana mucize, Makul bir sebep söyle, Girmem hiç köyünüze. -Dedim ya ben Tanrıyım, Yerle yeksan ederim, Çarparım hepinizi Bini doksan ederim! -Mademki Tanrısın sen; Aç gözünü amanın. -Yetki bende değildir, Tanrısı var semanın. Yeryüzü Tanrısıyım, Karışmam gökyüzüne. Gönlü olursa bakar; Kör askerin gözüne. Aramızda işleri Adaletle üleştik, Şaşırma hiç Timurlenk Gökyüzüyle kardeştik. Timurlenk’in kafası Karıştı ürpererek; -Pek aklım almadı ya; Ya Tanrıysa diyerek, Dokunmadı bu köye Hikayemiz böyle ya! Köylü parmak ısırdı Hep Nasrettin Hoca’ya!... Süleyman ÜSTÜN |