YALNIZLIK
bazen düşünüyorum da
yalnızlık insana acı veren en büyük duygu yalnızlık bir ateş gibi yakar önce küllerini savurur sonra... öyle sinsi yaklaşır ki anlamazsın yavaş yavaş yok eder seni göz yaşların içine akar fark etmezsin en son ki damlada boğar seni işte seni yakan da o dur bir sarmaşık gibi sarar seni dalları kurusada bırakmaz artık yavaş yavaş alışırsın yalnızlığa o seni yakmaya devam etse de artık gerçekten yalnızlığın parçasısın ellerin biraz daha soğuk biraz daha yabancısın dünyaya sanki hiç MUTLU OLMAMIŞ GİBİ... SİBEL YÜKSEL |
Yalnızlık bir kader değildir unutma şaire