ÖLÜMKimine bir korku tüneli iken, Kimine ebedî sükûn gibidir. Rahimden ebede uzanan yolda, Ahiret yurduna akın gibidir. Beşer sahnesinde inince perde, Aldırmaz dünyalık tasaya, derde. Tohumlar misali düştüğü yerde, Baharı bekleyen ekin gibidir. En son nefes, nerde, ayın kaçında? Zamanı bilinmez ahir göçün de. Doğumla başlayan hayat içinde, Anadan babadan yakın gibidir. Mutlak son değildir vade yetmesi, Muştudur şafağa, günün batması. Ruhların bedenden uçup gitmesi, Sonsuza edilen sökün gibidir. Dünya azdır, ömür azdan daha az, Geriye kalanı ondan daha az. Gazim kabristanı seyreyle biraz, Gerçeğin idraki mümkün gibidir. Gazi Hüseyin KILBAŞ |