Bak...bak... artık gidiyorsun... kopartıp parça parça yaşanmışlıkları ruh’tan kanartıp beden içre. bak... ellerimde tırnak izlerin. bak... havada asılı çingene celladın son kurbanı, gömülmeyecek toprağa sonsuzluğa kazıdın çünkü sen o an’ı. bak... kırık ay ışığı. bak... güneş. bak... kuşlar. bak... çiçekler. bak... deniz. bak... çocuklar. bak... bak bak... biz geçiyoruz hayattan ... ahad karacan... |