AskerElinde mavzer olan mavi gözlü er, Son defa aynaya bakayım öyle öleyim der, Çamurlu ceketinin düğmelerini çözer, Çıkarır kanlı, kırık aynasını. Kendi kendine Azaltırdım ben kalabalıkları Kabalıklarımla der, Ne gerek vardı harbe Ne me gerek mavzer, Tam damlayacakken Ağzının kenarından kan damlası, Uyandırır onu uykusundan ablası. Arar yatağının yanında duran Gri saplı sopasını. Madalyalarla doludur ama göremez Mavi boyalı odasını. t.b. |