YARAMI KANATIP
Kendinde yok olmak ne demek onu öğrendim bu gece,
Elemimde boğulmayı öğrendim, sessiz, sakin, Elinden hiçbirşey gelmemesinin manasına eriştim, Sabretmenin zorluğunda keyf almayı belledim... Birkaç bardak çayla sarhoş olmayı keşfettim, Kendi içtiği suda da boğulurmuş insan denedim, Zamana yenik düşüp zamansızlığın tadına değdim, Kendi yaramı kanatıp hatırlamayı yeğledim... Hicran HANZADE |