SEN BEN YOKKEN
Sen ben yokken yeryüzünde
Aşkımız vardı. Nehirler gibi gümüş renkli Poyraz rüzgarı serinliğindeydi Aşkımız. Sen ben yokken Balıklar toprakta yaşardı. Mamutlar gölgesinde geçerdi aşkımız. Ölmeyi düşünmezdik, koşmazdık Arkasından mutsuzlukların, Gözlerimiz birbirini ısıtınca. Sen ben yokken Güneşin ışıkları yeşildi. Bir masal ülkesinde, o kulübede Pembe bulutlar içerdik, Yudum, yudum Aşkımıza susadığımızda. Kadir ACI Defne Dergisi Ankara 1970 |