Küskünüm Sana İstanbul
Ah be istanbul yedin ömrümü
Bu senemde böyle geçti Gecelerin ızsız ve karanlık Birden bire Yılların yorgunluğu çöktü üstüme Sahte gülüş aysız gece Yıkılmadın ayaktasın Gençliğimi yedin istanbul Boynumda bunca yük Dolaştım durdum yıllarca bunları yaşamak içinmi ömrüm geçti bunca Neden ağlattın beni Yorgun düştü beden günlerim hep çile Geceler izdırap Güneş ise küskün dil ise suskun Benim için artık bittin Konuşturma beni istanbul Izsız sokaklarda gezerken Nemli gözlerden etrafa bakarken Bir başka olur istanbul geceleri Denizin dalgaları Gemilere vurur Usul usul ilerlerim sonu olmayan yollardan Bazen ağlatır bazen güldürür Akşam rüzgarı eser yalnızlığıma Senelerin acısıdır birikmiş yüreğimde Döndüğüm her köşe başında solmuş bir çiçek Suskunluğumu bu gecede bozmadım Takılmış dudaklarıma adın Bırak artık yakamı Küskünüm sana Konuşturma beni istanbul... Hüseyin yanmaz 29/05/2011 |
Güzeldi şiirin cilvesi....
Güzel xşiirinizi kutluyorum.
Saygılarımla...