Bir sabah uyanmışım ki sen yanımdasın
bütün ağzındaki kuşlarla beraber.

Bir sabah uyanmışım ki
bütün yaşanmışlıklardan uzayıp giden bir çıplaklığa
soyunuyorum.

Hiçkimse görünmesin içimdeki yokuşlardan akan cansız canlılara o sabah.
Yüreğimde sadece bir kıvılcım olsun
hayallerimi simgeleyen ve bütün anılarımı sessizce içine soğuk soğuk çeken.

Bir sabah uyanmışım ki her şey taptaze.
Ağaçlar yemyeşil,insanlarda geçim derdi yok,
sevgililere özlem yok
ve bütün bir nehirde birlikte akmaktalar serseri yalnızlıklar...

Bütün çıplak ağaçlar sürü sürü yalnızlığa silah çekmekteler ve ben bunları dert etmiyorum.
Öyle bir sabah,güzel bir sabah,
herşeyden çıkmış bir sabah...

Bir sabah uyanmışım ki beni erken yıkamış anneciğim.
Dudaklarında gözyaşları bütün bir gülümseyişin hatıralarını saklamakta.
Herkes geliyor o sabah yanıma.
İlk defa bu kadar dost benim etrafıma toplanmış.
Bu kadar dostum mu vardı anneciğim? neden herkes başıma üşüşmüş?
Bu kadar sevenim mi vardı anne?

Neden belirsizliker içinde bana bütün bütün kendini kapatıyorsun anne?

Ben senin herşeyden sevdiğin o oğulcuğun değil miyim? Neden ağlıyorsun anne?
Neden neden neden?
Neden bu sabah beni erken yıkadın?

Bu beyaz elbise neden anne?
Babam her sabah erken giderdi işe;bugün başımda durup ağlıyor anne

Ben ölmedim anne !!

Çıkarın beni uçsuz bucaksız seyrelmelerden,
soyun beni bu beyaz görünüşünün aldatışıyla sizi,
beni aldatan bu beyaz elbiseyi,
çözün yüreğimdeki bütün hasreti
ben ölmedim,ölmedim !!!
Daha yapacaklarım var anne acı bana.
Daha üniversiteyi kazanacağım,
Gurbetten dönüp ellerine sımsıkı özlemle sarılacağım,
Daha kendimi öldüreceğim anne neden ben öldüm ???