Ne Yapmalı?

Bilirim ki yorulur dil, yanlışlara.
Alışkın olmadığımız zamanlar ile doludur, hayat.
Belki bir kısmı, hoşumuza gitmez.
Belki de bir tarafında taht kurar, kalbimizin.
Alışkın değilizdir ancak, Değeri vardır, bizim için.
Emin olmak için. Ne Yapmalı?

Koparmamak için gülleri.
Ürkütmemek için bülbülleri.
Yaralı kuşların yuvasını, bozmamak için.
Teskin etmek için, içimizdeki kasvet muharebelerini.
Aklımızdaki soru işaretleri kim bilir?
Ne zaman bizimle hem fikir olacak?
Bizim ortaya koyup ta, umursamadığımız;
Sebeplere, Ne Yapmalı?

Vurmalı mı yere, dengesiz bir yumruk gibi?
Koymalı mı bir kenara, sus gibi?
Sormalı mı sürekli, ne yapmalı diye?
Bitmeyen çukurlara mı gömüp bedeni;
Bitirmeli mi bize emanet edilen bedeni?
Can’a can gözüyle bakmak için, Ne Yapmalı?

Sen ki rüyalarda, can’ından kopan.
Sen ki bir zamanlar uçan kuşa göz diken;
Elinde sapan.
Sen ki kendine göre olanı daim kılan, kapan.
Belki kendine, sen ki demek bir kez olsun;
Aklından geçmeyen, sapan!
Sen ki sen gibi yaşa, bir demlik çay’a lezzet değil;
Seni ver, sen kat…
Sen ki uçan kuş ol, uç havada, göz diktiğin kuş ol.
Sen kıymaya kalktığın can ol.
Sen dünya ol ve dön kendi içinde.
Ve sonra da de ki herkese, Ne Yapmalı?

Oğuz KARABULUT