gülmeyen gözler
Uzun bir süre, izledim seni.
Konuşan dudakların aksine, Susan, Siyah, güzel gözlerini. Gördüm, Gözlerindeki o derin gölgeyi. Ay ışığında, göl yüzeyinde dans eden, Ağaç gölgeleri gibi, Yansımış gözlerine, hayatın acı dolu izleri. Karşımda, rüzgarın çıkardığı ses misali konuşan, Zaman, zaman gülümseyen yüzün aksine, Gülmüyordu O gözler. Sen ki, hayat mücadelesini kazanmaya çalışan, Yaşamını başkalarına adayan, Sevginin anlamını dahi unutan, Ey kadın! Senin kıymetini, kim anlar acaba! Sen ki, saygıların en büyüğünü hak ederken, Önünde eğilmek bile az. Boşuna saklıyorsun yaşadığın fırtınaı, yürek sızılarını. Geçmişin resmini çizmekte, Siyah güzel, gülmeyen gözler. Mehmet Macit 06.09.2008 İzmir |